Ik kijk ’s avonds naar een journaal op de tv
De wereld maakt een hoop verdriet mee
Schrijnend is om te ervaren
Dat sommige mensen altijd wat hebben te maren
Een geldcrisis, een beurs die daalt
Geen nieuw mobieltje, een jongen baalt
Het laatste item wordt verteld
Ik schrik ervan en sta versteld
Een humanitaire ramp, mensen hebben niks te eten
’s Avonds geen diner en ze hadden ook niet ontbeten
Waarom is dit soms zo onzichtbaar, ligt het te ver bij ons vandaan
Of heeft het geen directe invloed op ons luxe bestaan?