Zoveel boeken worden geschreven, over de zin van het leven

We zoeken naar wat we willen, wie we zijn en wat we gaan doen

Alsof buiten ons het antwoord staat geschreven

Dat iemand anders bepaalt wat goed is om onszelf te geven

Het enige wat we hoeven te doen, in stilte en tijd

Een beetje luisteren naar onszelf, en vetrouw er maar op dat die stem je leidt

Houd het klein, dichtbij jezelf en geloof wat je al bent

Je hoeft alleen maar dat te zijn, de persoon die van binnen allang kent

Laat er ruimte ontstaan, dan komt jouw leven op jouw pad

Op een dag komt het besef, alles klopt en toch anders dan verwacht

We mogen elke dag opnieuw beseffen

Op een nieuwe dag ons bed uitstappen is geen sleur

Dat gevoel heeft te maken met onze focus op het leven

En bepaalt ook gedurende de dag ons humeur

Er zijn genoeg mensen die het ochtendlicht niet meer zien

En wij voelen ons al zonder energie door de dingen die we denken te moeten

Tenzij we realiseren dat elke dag niet iets vraagt maar iets brengt

Dus we kunnen alleen maar nieuwsgierig zijn en de nieuwe dag met open armen begroeten

We hebben een keuze hoe iets te verwoorden

Zo kunnen we er samen voor zorgen niet te ontsporen

We hoeven niet iets te zeggen om bij een grote groep te scoren

Kies de juiste woorden en luister eerst aandachtig naar de antwoorden

Het menselijke gecreëerde is sterfelijk

Het goddelijk zijn is boven menselijk

Het eeuwige overleefd door ons bepaalde tijd

Onbepaald oneindig zonder begin en eind

Ik geloof in mij

Ik geloof in jou

Ik geloof in samen

Omdat ik van je hou

Ik slaap weer niet en hoor je snurken

Ik heb het koud, jij hebt het dekbed om je heen

Maar ik ben telkens weer blij dat je naast me ligt

Samen in dit bed slapen is altijd beter dan alleen

Door elke ervaring klimmen we omhoog op de Trap

Het geleerde van de eerste trede

Laten we beneden

Anders is de last te zwaar voor de volgende stap

Jij, kinderlijke volmaaktheid, verdient ruimte om te zijn

Jij bent juist degene zo groot, niet degene zo klein

Onbeperkt in jezelf, begrenzingen vanuit de bezorgde mens

Jij mag vrij zijn en jouw liefde verspreiden, dat is wat ik jou en de wereld wens

Ik wil LATER niet iets worden.

Ik wil NU laten zien wie ik al ben.

Ieder mens wil gezien worden. Vooral door zichzelf.

Als je het niet meer ziet zitten, is het tijd om te gaan lopen

Begin dicht bij jezelf, alles wat je doet

Doe dat wat je wilt doen, vanuit je hart en goed

Doe het stap voor stap, dag voor dag

Geniet van de reis en blijf nieuwsgierig naar wat komen mag

Als ik kan uiten wat ik zie in de mensen

Dan kan ik alleen maar hopen en wensen

Dat een ieder meer compassie en begrip aan zichzelf kan geven

Want we zijn vaak zo bestraffend naar onszelf toe in ons leven

Zelfs coaches schrijven woorden zoals een zware, sombere tijd

Is dan iedereen op dit moment zijn eigen zonnetje kwijt?

Juist een coach zou zijn woorden anders kunnen kiezen

Meer ondersteunend, om onszelf niet uit het oog te verliezen

In elke tijd, hoe het leven ons ook is gegeven

Probeer dicht bij jezelf te blijven, leef jouw leven

Wijk niet af van jouw pad, met liefde en zorg voor jezelf als centraal

En benoem zelf je gevoel, niet dat van die “allemaal”

Ik krijg dat beeld maar niet uit mijn hoofd

Dat jongetje aan wie een operatie was beloofd

Hij kijkt uit naar het amputeren van zijn been

Totdat er een virus in de wereld verscheen

Nu leeft hij elke dag met heel veel pijn

Hopend dat er binnenkort wel plek voor hem zal zijn

En ondertussen praten mensen over het effect op hun eigen leven

Misschien moeten we soms iets vaker aan dat jongetje gaan denken

Twee kloppende delen

Zo dicht naast elkaar

Voor altijd verbonden

De plek waar ik mijn liefde bewaar

Ik verwonder mij in jou

Jouw hart klopt nu buiten mij alleen

Onze onzichtbare band is zo duidelijk en puur

Vanaf de dag dat jij in mijn wereld verscheen

Het wegvallen van de beperking van het moeten

Geeft ruimte om die onbekende op straat te begroeten

Elke dag na vandaag is nooit als voorheen

Voel de verbondenheid, allen zijn is nooit alleen

De precisie waarmee de zon en de maan dansen

Lijkt een soort wiskundig opgezet plan te zijn

Maar dit is een kunstvorm die wij alleen mogen aanschouwen

Dit kan onmogelijk zijn ontstaan in het menselijke brein

Misschien zijn de mensen die wij bestempelen ‘met een beperking’ ,

Juist degene die de wereld in kunnen kijken, voorbij de menselijk geformuleerde begrenzing

De mensen die het vaakst hun mond houden hebben misschien wel het meest te zeggen

De maatschappelijke norm lijkt bepaald

Veel schreeuwers met het hardste geluid

Is dat nu echt de taal van het volk vrij vertaald

of omdat iedereen door de media makkelijk meebuigt

De lege ruimte voor het laten ontstaan van een tekst of een lied

Luister naar die stille voedingsbodem en schrijf het op, anders groeit het niet

Liefde heeft, liefde geeft, liefde luistert

Liefde lacht, liefde maakt zacht, liefde geeft

Liefde zorgt, liefde hoort, liefde creëert

Liefde kijkt, liefde krijgt, liefde is

ALLES

Spreek je uit en laat je kwetsbaarheden zien aan anderen

Dit opent gelijktijdig jullie harten en hierdoor zal je toekomst veranderen

Weet ervaar voel en begrijp

Je bent nooit alleen in de emoties die je voelt

Heb jezelf lief en zorg voor wie je bent

Elke dag weer, zo is het leven bedoelt

De klanken van de muziek

Zijn voeding voor het leven

Degene die durven te luisten

Kunnen zich openstellen en geven

Het ritme bepaalt het tempo

Precies zoals het mag zijn

Probeer het niet te duiden

Maar omarm alles van couplet tot refrein

De wind deed mij herleven

Zweven door de wolken, van mijn angsten ontheven

Ik leek wel opnieuw te zijn geboren

Een prachtige stilte gevuld met liefdevolle klanken van koren

Een unieke ervaring was dit voor mij

En jij vloog mee op de vleugels, je was erbij

Ik had niets gezegd maar jij herhaalde precies het beeld

Mijn vrijheid had ik gevoeld, iets wat ik altijd had gewild

Zweven door de wolken, ik was niet op aarde of boven

Deze ervaring had mijn heimwee opzij geschoven

Ik zie jou, maar je ziet mij niet kijken

Het gedrag van de anderen probeer je te ontwijken

Maar het effect op jouw gevoel blijft groot

Het maakt je klein en legt je onzekerheid bloot

Ik ga weer denken kan ik niet iets voor jou doen

Helpt nu een liefdevolle knuffel of een zoen

Of is het al te ver, en krijg je gelukkig binnenkort hulp

Hopelijk kruip je door die liefdevolle aandacht misschien wel uit je schulp

Ik begrijp jou, en zie het allemaal voor mijn ogen gebeuren

Ik kan nu niks zeggen om je op te beuren

Maar weet lief mens, in gedachte sta ik altijd naast jou

Ik hoop dat die ander je kan helpen, en weet dat ik van je hou

De maakbaarheid van het leven, betekent niet iets maken wat moet

We mogen de stilte vinden en met geduld uiting geven aan dat wat ons voed

Bij innerlijke verbinding kan iets ontstaan, zo is ook te zien bij kinderen

Geef hen tijd en authentieke liefde, zodat ze stap voor stap hun eigen pad kunnen vinden

We mogen vol verwondering aanschouwen het licht wat zij puur laten stralen

Dus niet onze maakbare wereld maar hun zijn mag onze aardse kijk gaan bepalen

Ik zou met al mijn liefde een spiegel willen zijn

Ieder mens die ik spreek of zie

Wil ik laten ervaren

Wat ik zie door mijn ogen

Wat ik ervaar met mijn hart

Wat ik verwonder met mijn gevoel

Wat ik danken mag met mijn handen

Als ik die spiegel voor ieder mens mag zijn

Dan zou ik mijn liefde alleen maar willen geven

Zodat ieder mens liefdevol zichzelf mag zijn in dit leven

Welke gedachten gedurende de dag zijn waar?

Die eeuwige stem met negativiteit in het hoofd voelen zwaar

Toch is die stem in ons hoofd niet datgeen wat telt

Het gevoel vanuit ons hart, onze intuïtie, dat is iets wat wel geldt

Iedereen heeft die ingeving, zo helder, zo luid

Dat ieder mens bij ruimte moet luisteren naar de waarheid die in zich schuilt

Deze ervaring is zo puur, je kunt er als mens niet omheen

Totdat onze angst en onze onzekerheid weer op het toneel in ons hoofd verscheen

Dan wordt het geluid weer troebel en weten we het blijkbaar niet meer

Toch mogen we onszelf de vraag stellen, wat leert dit ons voor de volgende keer?

Tien jaar van mijn leven

Kon ik niet toegeven aan wat ik beleefde

Ik had er last van, werd gelukkig altijd geholpen

Ik sprak er met niemand over, dat idee was al te bezopen

Wie zou mij geloven, ik deed het zelf in ieder geval niet

Het voelde frustrerend en eenzaam, en huilde soms van verdriet

Mijn grote wens is nu, om mijn verhaal te gaan delen

En misschien daarmee wel mijn eigen hart te gaan healen

Mijzelf echt laten zien, ik vertel op mijn eigen wijze mijn levensverhaal

Ik ga lachen bij de gedachte dat ik mezelf vanaf dat moment echt in mijn eigen hart onthaal

Het voorstel wordt in een zaal gepresenteerd

Ik sprak daarna wat mensen tijdens het koffie drinken

Ze gaven aan, positieve geluiden te horen over de presentatie

En ik dacht alleen maar, hoe zou een positief geluid eigenlijk klinken?

Ik denk het zeker.

Ik denk het zeker te weten.

Ik denk. Ik weet het zeker.

Dat ik denk.

Zeker.