“We moeten onszelf blijven ontwikkelen om te groeien. Nieuwe inzichten zijn nodig om de volgende stap te kunnen zetten. We hebben een coach nodig om onze talenten te ontwikkelingen. We moeten werken aan onze slechte eigenschappen”.
Het lijntje tussen actief en passief is dun. Wanneer we het leven beleven vanuit een luie stoel dan gebeurt er ogenschijnlijk niks. Maar is continu opzoek naar verbetering, ontwikkeling en inzichten niet net zo slecht?
We zien vaak de termen geluk, in balans zijn en zoektocht naar onszelf. Het is allemaal begrijpelijk dat we zoekende zijn naar ons ware zelf en behoefte hebben aan ondersteuning in dit leven. Maar soms kan die zoektocht aanvoelen als een soort doolhof. Diverse cursussen en opleidingen volgen, veel boeken lezen en coaches bezoeken, want alles is ondersteunend en interessant. Na afronding van een cursus is er daadwerkelijk iets in positieve zin verandert, maar na een tijd kan door de waan van de dag de innerlijke zoektocht weer starten. Een behoefte om te ontwikkelen.
We zijn er op een bepaalde manier allemaal mee bezig; ontwikkeling. Maar op dit moment lijkt het de boventoon te voeren dat we onszelf moeten ontwikkelen. Wat als nu die ontwikkeling niet was gericht op die cursus of opleiding, of het aanleren van bepaalde technieken maar echt gericht zou zijn op het mens mogen zijn. Om in volledige acceptatie met onvoorwaardelijke liefde voor vooral onszelf leren leven. We moeten dan niks, er is geen streven. We hoeven niks aan te leren, we hoeven niks af te leren. We mogen onszelf leren kennen, met al onze kwaliteiten en rariteiten, met alleen maar eigenschappen die bij onszelf passen zonder een waardeoordeel of deze goed of slecht zijn. Als we op deze manier kennismaken met onszelf en daardoor echt contact kunnen maken met wie we zijn, zou dat geen mooie ontwikkeling zijn? We mogen dan het leven ervaren zoals het komt, en onszelf ervaren zoals we zijn. Door onze uitstraling nemen we de mensen die dichtbij ons staan hierin mee. Door het contact met onszelf, kunnen we ook leren te luisteren naar onszelf. De tijd in ons leven gaan we dan inrichten volgens hetgeen wat we echt willen. Op deze manier is ontwikkeling geen doel op zich, maar zijn we zelf het doel wat zich gaandeweg laat ontwikkelen door het leven. Deze insteek kan ook rust brengen, omdat ons ‘zijn’ congruent is met ons leven. Ieder mens is zijn leven aan het leven, in die actieve passieve houding. Actief in de zin dat we keuzes maken op ons levenspad en passief omdat we dit ook laat gebeuren in overgave en vertrouwen. Het is meer het leven ervaren, en alles wat daarbij hoort waardoor we als mens onszelf kunnen ontwikkelen. Iets leren uit het een boek of opleiding werkt ondersteunend en is leerzaam, maar het weten blijft iets anders dan het daadwerkelijk doorleven en uitvoeren.
Het volgen van een cursus, het lezen van een boek of het volgen van een opleiding op het gebied van persoonlijke ontwikkeling is heel leerzaam, ondersteunend en helend. Het kan zorgen voor een blijvende verandering in ons persoonlijk leven, doordat we misschien gebeurtenissen kunnen accepteren of laten zijn. Of omdat we verdriet konden verwerken. De grootste ‘leerschool’ is het leven met al zijn ervaringen, voor ieder mens weer anders. Het is goed om met die stroom van ons leven mee te varen, en alles wat op ons pad mag komen daadwerkelijk te doorleven op het tijdstip dat het zich aandient. In liefde.
