Als mens zijn we allemaal onzeker, angstig of wantrouwend over ons eigen kunnen of zenuwachtig op bepaalde momenten. Dit is niet altijd zichtbaar in de ogen van een ander. Het is mooi te zien in documentaires op televisie dat wereldberoemde dirigenten, de grootste artiesten of presentatoren ook zenuwachtig zijn voor een optreden. Zij ervaren op zulke momenten, net als ieder ander mens, de angst om niet goed genoeg te zijn. Ik geloof oprecht dat er niemand op aarde leeft die nooit deze emotie heeft gehad; het past bij ons mens-zijn. 

Hoe we hiermee omgaan bepaald uiteindelijk of we stappen kunnen gaan zetten naar dat wat we het liefste zouden willen doen. Hierbij is het belangrijk om met zachtheid te kijken naar onze angsten door niet te oordelen over onze emoties. We vinden het misschien belachelijk dat we ons zo voelen of onnodig.  Dit zijn oordelende kwalificaties over een emotie welk heel menselijk en universeel is. Daarnaast spiegelen we dit aan andere mensen die hier ogenschijnlijk geen last van hebben. Zij lijken in onze ogen wel sterk te zijn, vol humor, optimistisch en het leven lijkt hen aan te komen waaien. Terwijl bij onszelf het leven niet altijd gemakkelijk is en zwaar kan aanvoelen als we in onze angst zitten.  

Ieder mens loopt zijn eigen pad. Ieder mens krijgt in het leven te maken met ervaringen die niet makkelijk zijn. Ieder mens beleeft zijn eigen leven. Een leven zonder lijden is niemand gegeven. Op het moment dat we tijdens ons pad minder leuke ervaringen meemaken, ook in onze persoonlijke ontwikkeling, dan mogen we daar met zachtheid naar kijken. Het vergt moed om stappen te zetten, om iets op te pakken wat we heel graag willen. Het proces om daar te komen waar we willen, kan niet vloeiend verlopen. Het verinnerlijken van bepaalde vaardigheden gaat niet binnen een dag en heeft ook tijd nodig. Zolang als nodig is, want ook een tijdsduur betekent meteen een begrenzing en verwachting. Het betekent daarnaast ook hard werken, oefenen en volharding om doelgericht onze stappen te zetten op ons pad. 

Wat zou het effect zijn als we met zachtheid kijken naar hoe we ons voelen. Hierdoor ondersteunen we onszelf juist. We laten het er zijn, maar maken het niet leidend waardoor we onze energie kunnen gebruiken voor hetgeen we graag willen laten zijn. We doen onszelf tekort op het moment dat we vinden dat we met pijn ergens doorheen moeten gaan. Dit is een harde benadering die we onze vrienden nooit zullen adviseren, maar naar onszelf blijkbaar wel.  

Als we nu die dirigent mogen zijn en met dat stokje ons levenslied mogen componeren voor een volle zaal. We mogen bang zijn om het niet goed te doen, maar dan leven we wel ons leven en kruipen we niet onder het toneel van ons eigen leven. We zijn zoals we zijn, en met zachtheid kijken we naar onze emoties die minder fijn voelen, in de wetenschap dat deze heel menselijk zijn. Het is niet iets wat we onder controle moeten houden. We staan onszelf toe om menselijke emoties te voelen. Als we dit met zachtheid kunnen toelaten, kunnen we leven in liefde.