“We moeten onszelf blijven ontwikkelen om te groeien. Nieuwe inzichten zijn nodig om de volgende stap te kunnen zetten. We hebben een coach nodig om onze talenten te ontwikkelingen. We moeten werken aan onze slechte eigenschappen”. 

Het lijntje tussen actief en passief is dun. Wanneer we het leven beleven vanuit een luie stoel dan gebeurt er ogenschijnlijk niks. Maar is continu opzoek naar verbetering, ontwikkeling en inzichten niet net zo slecht?  

We zien vaak de termen geluk, in balans zijn en zoektocht naar onszelf. Het is allemaal begrijpelijk dat we zoekende zijn naar ons ware zelf en behoefte hebben aan ondersteuning in dit leven. Maar soms kan die zoektocht aanvoelen als een soort doolhof. Diverse cursussen en opleidingen volgen, veel boeken lezen en coaches bezoeken, want alles is ondersteunend en interessant. Na afronding van een cursus is er daadwerkelijk iets in positieve zin verandert, maar na een tijd kan door de waan van de dag de innerlijke zoektocht weer starten. Een behoefte om te ontwikkelen.  

We zijn er op een bepaalde manier allemaal mee bezig; ontwikkeling.  Maar op dit moment lijkt het de boventoon te voeren dat we onszelf moeten ontwikkelen. Wat als nu die ontwikkeling niet was gericht op die cursus of opleiding, of het aanleren van bepaalde technieken maar echt gericht zou zijn op het mens mogen zijn. Om in volledige acceptatie met onvoorwaardelijke liefde voor vooral onszelf leren leven.  We moeten dan niks, er is geen streven. We hoeven niks aan te leren, we hoeven niks af te leren. We mogen onszelf leren kennen, met al onze kwaliteiten en rariteiten, met alleen maar eigenschappen die bij onszelf passen zonder een waardeoordeel of deze goed of slecht zijn. Als we op deze manier kennismaken met onszelf en daardoor echt contact kunnen maken met wie we zijn, zou dat geen mooie ontwikkeling zijn? We mogen dan het leven ervaren zoals het komt, en onszelf ervaren zoals we zijn. Door onze uitstraling nemen we de mensen die dichtbij ons staan hierin mee. Door het contact met onszelf, kunnen we ook leren te luisteren naar onszelf. De tijd in ons leven gaan we dan inrichten volgens hetgeen wat we echt willen. Op deze manier is ontwikkeling geen doel op zich, maar zijn we zelf het doel wat zich gaandeweg laat ontwikkelen door het leven. Deze insteek kan ook rust brengen, omdat ons ‘zijn’ congruent is met ons leven. Ieder mens is zijn leven aan het leven, in die actieve passieve houding. Actief in de zin dat we keuzes maken op ons levenspad en passief omdat we dit ook laat gebeuren in overgave en vertrouwen. Het is meer het leven ervaren, en alles wat daarbij hoort waardoor we als mens onszelf kunnen ontwikkelen. Iets leren uit het een boek of opleiding werkt ondersteunend en is leerzaam, maar het weten blijft iets anders dan het daadwerkelijk doorleven en uitvoeren.  

Het volgen van een cursus, het lezen van een boek of het volgen van een opleiding op het gebied van persoonlijke ontwikkeling is heel leerzaam, ondersteunend en helend. Het kan zorgen voor een blijvende verandering in ons persoonlijk leven, doordat we misschien gebeurtenissen kunnen accepteren of laten zijn. Of omdat we verdriet konden verwerken. De grootste ‘leerschool’ is het leven met al zijn ervaringen, voor ieder mens weer anders. Het is goed om met die stroom van ons leven mee te varen, en alles wat op ons pad mag komen daadwerkelijk te doorleven op het tijdstip dat het zich aandient. In liefde. 

Alles heeft aandacht nodig. Zelfs machines vragen om aandacht in de vorm van onderhoud. Aandacht voor onszelf, voor de ander, aandacht voor de omgeving waarin we leven of aandacht voor alles wat we horen en zien. 

Het is mooi om aandacht te geven aan hele dagelijkse activiteiten. Aandachtig lopen, aandachtig onszelf wassen, aandachtig kijken, aandachtig luisteren. Als we de aandacht houden bij deze bezigheden, dan zijn we minder bezig met ons denken in het hoofd. Het denken lijkt soms niet stil te staan; wat we allemaal moeten doen, de voorbereidingen voor de volgende dag, het bellen met iemand of bedenken wat er ‘s avonds op tafel komt voor eten.  

Met aandacht de dingen overdag doen, geeft een gevoel van rust. Het is duidelijk dat op dat moment de focus wordt gelegd op die activiteit. Dus het andere doet er even niet toe. We zijn dan bezig met alles wat we ervaren, ruiken of zien. We zijn ons op die momenten meer bewust van onszelf als mens. 

Aandacht kent vele vormen. De aandacht van de marktman voor zijn klanten, de aandacht van een goede vriend die een luisterend oor biedt, de aandacht van de moeder voor het kind die uit school komt. Die onvoorwaardelijke aandacht lijkt er soms bij in te schieten. Het reageren op een berichtje op de telefoon of vanwege een druk schema haastig de dag doorkomen, is misschien herkenbaar. Het lijkt een eigenschap te zijn van de maatschappij waarin we leven, wat enigszins ook het argument lijkt om die keuze te verantwoorden. 

Aandacht geven aan de natuur is mooi, om zo echt te zien wat er kan groeien, bloeien en ontstaan. Een spin die een web maakt waarbij elke lijn precies lijkt te kloppen. Een geplante boom waar appels in groeien. De golven van de zee die elke seconde blijven bewegen, en door de verbinding met de maan is er eb en vloed. Het zijn net kleine wondertjes met een groot aanpassingsvermogen naar de wereld waarin ze leven.  

Aandacht geven klinkt als een actie, maar het betekent eigenlijk meer een houding van achterover leunen. Iets laten gebeuren en er bewust van zijn dat het gebeurt. Het aanschouwen en bewust zijn van wat dit met ons doet. Iets aandacht geven voelt meer als iets ontvangen.  

Aandacht geven aan een ander mens betekent er helemaal zijn voor die ander. De ander een verhaal laten vertellen en doorvragen in plaats van meteen over je eigen problemen te beginnen. Aandacht geven in de vorm van een kaartje, een kaarsje aan te steken of een kort berichtje op de belangrijke momenten. Niet vanuit moeten, maar vanuit de intentie om echt even aan die persoon te denken. Aandacht in het leven, voor het leven betekent leven in liefde. 

Elke dag is weer een nieuwe dag die we mogen beleven. We worden wakker, stappen uit ons bed en elke dag is het een belevenis wat die dag ons mag brengen. Dit is geen vanzelfsprekendheid; het wakker worden, lichamelijk gezond zijn om het bed uit te stappen, slapen, in een bed liggen en het mogen beleven van een nieuwe dag. Het echt mogen ervaren van een nieuwe dag als we ons gezond voelen is een kadootje; ongeacht wat die dag mag gaan brengen. Want ook al denken we te weten wat de dag gaat brengen, weten doen we dat nooit. 

Veel mensen gaan een dag naar het werk of naar school. Dit kan ook ervaren worden als moeten. Wanneer de vakantieperiode nadert, dan geven mensen aan vermoeid af te tellen richting de vakantie. Dit betekent dat deze mensen niet blij het bed uit stappen, omdat een nieuwe dag zich aandient. Maar zij zijn juist blij dat een dag voorbij is, omdat de tijd tot de langverwachte vakantie dan korter is. Dit betekent dat die dag niet wordt beleefd; het wordt afgestreept.  

Het is heel begrijpelijk enthousiast te zijn over een naderende vakantie of vrije tijd. Maar vermoeid van de dagelijkse moetens aftellen naar de vakantie lijkt minder leuk. Ten eerste moeten we eerst in die vrije tijd bijkomen om zo de moeheid te laten verdwijnen. Dit betekent dat we onszelf toestaan om al onze energie te gebruiken om vervolgens onszelf dus tekort te doen. Ten tweede door het aftellen van de dagen, missen we elk mooi moment van al die prachtige dagen die ons gegeven zijn.  

Ieder mens is energie. We worden moe als we niet goed luisteren naar ons lichaam. We eten dan slecht, bewegen weinig, nemen onvoldoende rust of zorgen dat ons energiesysteem wordt geblokkeerd waardoor alles niet goed stroomt. Zorgen voor onze ” energiehuishouding” zou ieder mens zichzelf moeten gunnen. Wat zijn de behoeftes van het lichaam, op welke manier kan daar invulling aan gegeven worden of welke keuzes maak ik voor mezelf. Dit heeft naar mijn beeld dus niet alleen betrekking op mensen die meer gevoelig zijn voor energieën, maar voor elk mens. Juist voor elk mens, want het komt op hetzelfde neer. Iedereen zou vanuit liefde goed voor zichzelf willen zorgen.  Door te luisteren naar dat innerlijke stemmetje of door te voelen, kunnen we ervoor kiezen onszelf datgene te geven wat we nodig hebben. 

Als we op deze manier onze dagen gaan vullen dan zouden we misschien minder moe op vakantie gaan. Daarnaast hebben we meer energie om elke dag letterlijk te beleven. Het is begrijpelijk dat we allemaal wel eens iets moeten doen wat we niet leuk vinden. Maar waarom zouden we elke dag vullen met iets wat totaal niet bij ons past. Daar is het leven te kostbaar voor; daar is zelfs een dag te kostbaar voor. Het voor jezelf zorgen heeft hier ook betrekking op. Het jezelf gunnen dat je elke dag mag opstaan om iets te gaan doen wat je leuk vindt. 

Een levensdag, een klein kadootje met een prachtige lichtgevende straling. Als we deze op een gezonde manier door kunnen brengen en dankbaar kunnen zijn, dan zorgt dit voor positiviteit. Het brengt bewustwording van alles wat is om ons heen. En dat komt omdat we eerst bewust zijn geworden van alles wat in onszelf is. Wat zijn onze behoeftes en verlangens, hoe voelen we ons, om vervolgens onszelf datgeen te geven wat zorgt voor vervulling. In liefde.