Rust is een voedingsbodem.  Op het moment dat we meer rustmomenten creëren en toelaten, ontstaat er meer ruimte in zowel ons hoofd als in onze agenda. We kunnen hierdoor meer genieten van de activiteiten die we echt willen doen. Die rustmomenten zijn belangrijk in ons leven om zo ons eigen leven te leven. 

Rust kan op verschillende manieren worden ingevuld. Het zorgt vooral voor aandacht voor je eigen mens-zijn. Naar buiten een stukje wandelen werkt helend voor lichaam en geest. Elke stap wordt letterlijk op de aarde neergezet. De buitenlucht zorgt voor een goede inademing. De wind door de haren zorgt voor loslaten. Dit gaat vanzelf zonder het heel bewust te ervaren. De natuur heeft een positieve werking op ons mens-zijn. Dit is ook te zien wanneer patiënten of ouderen contact maken met het buitenleven of letterlijk in het zonlicht worden gezet. Dit kan, net als muziek, het genezingsproces of herstel bevorderen. 

Aandachtig luisteren naar muziek zorgt voor een staat van zijn waarbij plezier, tevredenheid of verdriet kan loskomen.  Muziek lijkt soms de taal van onze ziel te spreken. Ongeacht waar we wonen, hoe we eruitzien of hou oud we zijn; muziek verbindt ons samen. En muziek verbindt ons met onze ziel. 

Rust in ons leven zorgt voor bezinning. Het zorgt ervoor dat we van een afstandje naar onszelf kunnen kijken. Even een moment waarop we kunnen nadenken over ons leven, onze passies en doelen. We kunnen aangeven dat de tijd snel gaat en dat de weken voorbijvliegen. Of we kunnen heel bewust deze tijd indelen, want daar hebben we wel invloed op. Dit zorgt ervoor dat we ons leven leiden, en ook dankbaarheid voelen voor hetgeen wat we mogen ervaren. Het zijn bewuste keuzes, bewuste ervaringen die we zelf hebben gekozen.  

Door rustmomenten in goede zelfzorg, kunnen we meer ervaren in plaats van het afwerken van een volle agenda. Onze energie stroomt meer, waardoor vermoeidheid kan afnemen. De kwaliteit neemt toe, in plaats van de kwantiteit. We kunnen overdag veel denken aan wat we nog moeten regelen en doen. Of we kunnen lekker op de bank liggen, die boswandeling maken of luisteren naar een concert, om zo heerlijk na te genieten van hetgeen we mochten ervaren. In liefde

We leven. We staan, zitten of liggen. We ademen in. We ademen uit. Waar we ook zijn, de tijd loopt als vanzelf met ons mee. We weten niet hoeveel tijd ons gegeven is. We kunnen wel zelf bepalen hoe we kwaliteit geven aan onze tijd. Als we luisteren naar de mensen op hun sterfbed, dan praten ze over hoe ze invulling hebben gegeven aan hun tijd op aarde. Terugkijkend op hun leven, hadden sommigen graag meer hun eigen pad gevolgd in plaats van te voldoen aan de verwachting van anderen. Meer uiting geven aan eigen gevoelens en loskomen van de patronen en gewoontes die de dagen bepaalden. 

Het volgen van het eigen pad betekent ook keuzes maken. Keuzes maken die zorgen dat we ons hart volgen op het gebied van werk, relatie, vriendschappen, reizen, ontwikkelingen of studie. Soms voelt het maken van een keuze zo groot, dat de denkbeelden aan de consequenties zorgen voor angst en passiviteit. Een stap zetten richting het onbekende is niet makkelijk, want het voelt alsof we de controle en dagelijkse zekerheden achterlaten. We kunnen vooral denken aan hetgeen wat kan gebeuren in negatieve zin. Dit kunnen we ook omdraaien. We kunnen ons gaan focussen op hetgeen wat het ons kan opleveren. We kunnen geen controle houden op ons leven of vertrouwen op de schijnbare zekerheden die we denken te hebben. We weten immers niet wat er over vijf minuten gebeurd. 

Het kan helpen keuzes kleiner te maken en dichtbij onszelf te blijven. Met onszelf bedoelen we dat kleine stemmetje in ons, en niet ons ego die graag aan de rest van de wereld wil laten zien dat het bestaat. Hoe zouden we ons voelen als we wel die stap maken waarmee we ons hart volgen? En kunnen we kleine stapjes maken in die richting waardoor we het gaan ervaren en kunnen gaan voelen hoe het zou zijn? Het is belangrijk om hierbij los te komen van de mening van anderen, de veranderingen die hierdoor gaan komen of onze eigen overtuigingen die zeggen dat we het toch niet kunnen. Leven is ervaren.  

Een keuze maken voor ons eigen geluk brengt het leven in beweging. Het kan zorgen dat deuren worden geopend of dat we in aanraking komen met mensen die ons kunnen ondersteunen of inspireren. Het leven lijkt dan soms een handje te helpen. We hoeven eigenlijk maar één afspraak met onszelf te maken: we gaan datgene doen wat zorgt voor een glimlach op ons hart. We gaan de weken, dagen en uren vullen met onze eigen kwaliteiten. In liefde.

De woorden gelukkig zijn en in balans zijn; het zijn mooie woorden. Er worden boeken geschreven over deze onderwerpen en tijdschriften worden ermee gevuld. Wat kunnen we doen om geluk te ervaren, hoe komen we in balans met ons werk en privéleven en hoe kunnen we met een rustige mind zonder stress de dag doorkomen. 

We zijn allemaal mens. Dat betekent volgens mij dat we dagen hebben waarop we ons lekker voelen en dagen die minder fijn verlopen. We hebben gedachtes, we genieten, we hebben verdriet of zijn moe van alles. We kunnen daarbij streven naar dat geluksgevoel, wat wederom voelt als een vorm van moeten en actie. Of mogen we gewoon mens zijn en ons leven leiden. 

We mogen ons bewust zijn van wat we willen en van de activiteiten waar we blij van worden. Het leven is geen vanzelfsprekendheid. Ons eigen leven is geen vanzelfsprekendheid. Ik geloof niet dat het doel van het leven is om op zoek te gaan naar geluk en balans. Het gaat om het leven te ervaren en te beleven. En we mogen dit doen door dichtbij onszelf te blijven. Te ervaren hoe we ons voelen en daar ruimte aan geven. Te ervaren wat ons lichaam nodig heeft en daar ruimte aan geven. Te ervaren hoe onze mind voelt en daar ruimte aan geven. We mogen ons dus verdrietig, boos, angstig en onzeker voelen. Het accepteren van ons mens-zijn en onszelf dat toestaan is belangrijker dan het doel om ons gelukkig te voelen. We worden gelukkig als we ons hart volgen. Gelukkig zijn is dan een gevolg, niet een doel op zich.

Het gevoel dat we veel mogen doen en kunnen doen. Maar niet vanuit moeten. Het gevoel dat we zelf tijd kunnen besteden aan hetgeen wat we willen. Of het gevoel ervaren dat echte vrijheid van binnen zit. Het gevoel van trots wanneer we iets hebben gedaan of juist niet hebben gedaan. Want even niks doen, een wandeling maken in de regen of lekker liggen op de bank kan ook een heerlijke tijdsbesteding zijn. Dit kan worden ervaren als geen resultaat, maar juist kan deze tijdsbesteding zorgen voor het mooiste resultaat voor jezelf. We mogen ervaren wat een activiteit met ons doet en zelf bepalen of het voor herhaling vatbaar is. Het vullen van onze agenda’s met afspraken zouden we ook op deze manier kunnen bekijken. Welke afspraken zijn vervullend en welke afspraken zouden we het liefst willen verwijderen. We kunnen dit zelf bepalen. 

Streven naar geluk of balans is een mooi streven. Maar een leven zonder lijden en verdriet is niemand gegeven. Het gaat juist om het ervaren van alles wat op ons pad mag komen en daarbij vanuit onszelf de stappen zetten. Je mag daarbij verdrietig zijn en dat mag tijd in beslag nemen. Je mag het ervaren, en dat is het echte geluk. In liefde.

“We moeten onszelf blijven ontwikkelen om te groeien. Nieuwe inzichten zijn nodig om de volgende stap te kunnen zetten. We hebben een coach nodig om onze talenten te ontwikkelingen. We moeten werken aan onze slechte eigenschappen”. 

Het lijntje tussen actief en passief is dun. Wanneer we het leven beleven vanuit een luie stoel dan gebeurt er ogenschijnlijk niks. Maar is continu opzoek naar verbetering, ontwikkeling en inzichten niet net zo slecht?  

We zien vaak de termen geluk, in balans zijn en zoektocht naar onszelf. Het is allemaal begrijpelijk dat we zoekende zijn naar ons ware zelf en behoefte hebben aan ondersteuning in dit leven. Maar soms kan die zoektocht aanvoelen als een soort doolhof. Diverse cursussen en opleidingen volgen, veel boeken lezen en coaches bezoeken, want alles is ondersteunend en interessant. Na afronding van een cursus is er daadwerkelijk iets in positieve zin verandert, maar na een tijd kan door de waan van de dag de innerlijke zoektocht weer starten. Een behoefte om te ontwikkelen.  

We zijn er op een bepaalde manier allemaal mee bezig; ontwikkeling.  Maar op dit moment lijkt het de boventoon te voeren dat we onszelf moeten ontwikkelen. Wat als nu die ontwikkeling niet was gericht op die cursus of opleiding, of het aanleren van bepaalde technieken maar echt gericht zou zijn op het mens mogen zijn. Om in volledige acceptatie met onvoorwaardelijke liefde voor vooral onszelf leren leven.  We moeten dan niks, er is geen streven. We hoeven niks aan te leren, we hoeven niks af te leren. We mogen onszelf leren kennen, met al onze kwaliteiten en rariteiten, met alleen maar eigenschappen die bij onszelf passen zonder een waardeoordeel of deze goed of slecht zijn. Als we op deze manier kennismaken met onszelf en daardoor echt contact kunnen maken met wie we zijn, zou dat geen mooie ontwikkeling zijn? We mogen dan het leven ervaren zoals het komt, en onszelf ervaren zoals we zijn. Door onze uitstraling nemen we de mensen die dichtbij ons staan hierin mee. Door het contact met onszelf, kunnen we ook leren te luisteren naar onszelf. De tijd in ons leven gaan we dan inrichten volgens hetgeen wat we echt willen. Op deze manier is ontwikkeling geen doel op zich, maar zijn we zelf het doel wat zich gaandeweg laat ontwikkelen door het leven. Deze insteek kan ook rust brengen, omdat ons ‘zijn’ congruent is met ons leven. Ieder mens is zijn leven aan het leven, in die actieve passieve houding. Actief in de zin dat we keuzes maken op ons levenspad en passief omdat we dit ook laat gebeuren in overgave en vertrouwen. Het is meer het leven ervaren, en alles wat daarbij hoort waardoor we als mens onszelf kunnen ontwikkelen. Iets leren uit het een boek of opleiding werkt ondersteunend en is leerzaam, maar het weten blijft iets anders dan het daadwerkelijk doorleven en uitvoeren.  

Het volgen van een cursus, het lezen van een boek of het volgen van een opleiding op het gebied van persoonlijke ontwikkeling is heel leerzaam, ondersteunend en helend. Het kan zorgen voor een blijvende verandering in ons persoonlijk leven, doordat we misschien gebeurtenissen kunnen accepteren of laten zijn. Of omdat we verdriet konden verwerken. De grootste ‘leerschool’ is het leven met al zijn ervaringen, voor ieder mens weer anders. Het is goed om met die stroom van ons leven mee te varen, en alles wat op ons pad mag komen daadwerkelijk te doorleven op het tijdstip dat het zich aandient. In liefde. 

Alles heeft aandacht nodig. Zelfs machines vragen om aandacht in de vorm van onderhoud. Aandacht voor onszelf, voor de ander, aandacht voor de omgeving waarin we leven of aandacht voor alles wat we horen en zien. 

Het is mooi om aandacht te geven aan hele dagelijkse activiteiten. Aandachtig lopen, aandachtig onszelf wassen, aandachtig kijken, aandachtig luisteren. Als we de aandacht houden bij deze bezigheden, dan zijn we minder bezig met ons denken in het hoofd. Het denken lijkt soms niet stil te staan; wat we allemaal moeten doen, de voorbereidingen voor de volgende dag, het bellen met iemand of bedenken wat er ‘s avonds op tafel komt voor eten.  

Met aandacht de dingen overdag doen, geeft een gevoel van rust. Het is duidelijk dat op dat moment de focus wordt gelegd op die activiteit. Dus het andere doet er even niet toe. We zijn dan bezig met alles wat we ervaren, ruiken of zien. We zijn ons op die momenten meer bewust van onszelf als mens. 

Aandacht kent vele vormen. De aandacht van de marktman voor zijn klanten, de aandacht van een goede vriend die een luisterend oor biedt, de aandacht van de moeder voor het kind die uit school komt. Die onvoorwaardelijke aandacht lijkt er soms bij in te schieten. Het reageren op een berichtje op de telefoon of vanwege een druk schema haastig de dag doorkomen, is misschien herkenbaar. Het lijkt een eigenschap te zijn van de maatschappij waarin we leven, wat enigszins ook het argument lijkt om die keuze te verantwoorden. 

Aandacht geven aan de natuur is mooi, om zo echt te zien wat er kan groeien, bloeien en ontstaan. Een spin die een web maakt waarbij elke lijn precies lijkt te kloppen. Een geplante boom waar appels in groeien. De golven van de zee die elke seconde blijven bewegen, en door de verbinding met de maan is er eb en vloed. Het zijn net kleine wondertjes met een groot aanpassingsvermogen naar de wereld waarin ze leven.  

Aandacht geven klinkt als een actie, maar het betekent eigenlijk meer een houding van achterover leunen. Iets laten gebeuren en er bewust van zijn dat het gebeurt. Het aanschouwen en bewust zijn van wat dit met ons doet. Iets aandacht geven voelt meer als iets ontvangen.  

Aandacht geven aan een ander mens betekent er helemaal zijn voor die ander. De ander een verhaal laten vertellen en doorvragen in plaats van meteen over je eigen problemen te beginnen. Aandacht geven in de vorm van een kaartje, een kaarsje aan te steken of een kort berichtje op de belangrijke momenten. Niet vanuit moeten, maar vanuit de intentie om echt even aan die persoon te denken. Aandacht in het leven, voor het leven betekent leven in liefde. 

Elke dag is weer een nieuwe dag die we mogen beleven. We worden wakker, stappen uit ons bed en elke dag is het een belevenis wat die dag ons mag brengen. Dit is geen vanzelfsprekendheid; het wakker worden, lichamelijk gezond zijn om het bed uit te stappen, slapen, in een bed liggen en het mogen beleven van een nieuwe dag. Het echt mogen ervaren van een nieuwe dag als we ons gezond voelen is een kadootje; ongeacht wat die dag mag gaan brengen. Want ook al denken we te weten wat de dag gaat brengen, weten doen we dat nooit. 

Veel mensen gaan een dag naar het werk of naar school. Dit kan ook ervaren worden als moeten. Wanneer de vakantieperiode nadert, dan geven mensen aan vermoeid af te tellen richting de vakantie. Dit betekent dat deze mensen niet blij het bed uit stappen, omdat een nieuwe dag zich aandient. Maar zij zijn juist blij dat een dag voorbij is, omdat de tijd tot de langverwachte vakantie dan korter is. Dit betekent dat die dag niet wordt beleefd; het wordt afgestreept.  

Het is heel begrijpelijk enthousiast te zijn over een naderende vakantie of vrije tijd. Maar vermoeid van de dagelijkse moetens aftellen naar de vakantie lijkt minder leuk. Ten eerste moeten we eerst in die vrije tijd bijkomen om zo de moeheid te laten verdwijnen. Dit betekent dat we onszelf toestaan om al onze energie te gebruiken om vervolgens onszelf dus tekort te doen. Ten tweede door het aftellen van de dagen, missen we elk mooi moment van al die prachtige dagen die ons gegeven zijn.  

Ieder mens is energie. We worden moe als we niet goed luisteren naar ons lichaam. We eten dan slecht, bewegen weinig, nemen onvoldoende rust of zorgen dat ons energiesysteem wordt geblokkeerd waardoor alles niet goed stroomt. Zorgen voor onze ” energiehuishouding” zou ieder mens zichzelf moeten gunnen. Wat zijn de behoeftes van het lichaam, op welke manier kan daar invulling aan gegeven worden of welke keuzes maak ik voor mezelf. Dit heeft naar mijn beeld dus niet alleen betrekking op mensen die meer gevoelig zijn voor energieën, maar voor elk mens. Juist voor elk mens, want het komt op hetzelfde neer. Iedereen zou vanuit liefde goed voor zichzelf willen zorgen.  Door te luisteren naar dat innerlijke stemmetje of door te voelen, kunnen we ervoor kiezen onszelf datgene te geven wat we nodig hebben. 

Als we op deze manier onze dagen gaan vullen dan zouden we misschien minder moe op vakantie gaan. Daarnaast hebben we meer energie om elke dag letterlijk te beleven. Het is begrijpelijk dat we allemaal wel eens iets moeten doen wat we niet leuk vinden. Maar waarom zouden we elke dag vullen met iets wat totaal niet bij ons past. Daar is het leven te kostbaar voor; daar is zelfs een dag te kostbaar voor. Het voor jezelf zorgen heeft hier ook betrekking op. Het jezelf gunnen dat je elke dag mag opstaan om iets te gaan doen wat je leuk vindt. 

Een levensdag, een klein kadootje met een prachtige lichtgevende straling. Als we deze op een gezonde manier door kunnen brengen en dankbaar kunnen zijn, dan zorgt dit voor positiviteit. Het brengt bewustwording van alles wat is om ons heen. En dat komt omdat we eerst bewust zijn geworden van alles wat in onszelf is. Wat zijn onze behoeftes en verlangens, hoe voelen we ons, om vervolgens onszelf datgeen te geven wat zorgt voor vervulling. In liefde.