Mens zijn

We zijn mensen, een ziel in een lichaam. Die ziel heeft misschien al meerdere levens gehad. Als we doodgaan, dan gaan we terug naar het licht. De bron. Daar waren we ook al voordat we ervoor kozen om weer te gaan leven. Ik gebruik zelf nooit het woord doodgaan, maar heengaan of overgaan, omdat voor mij de ziel de aarde verlaat en naar de hemel gaat. In mijn waarheid komen we op aarde om te leren om zo steeds meer verlicht te raken zodat we uiteindelijk niet meer naar het aardse bestaan hoeven terug te keren. Alles is energie, frequentie, trillingen. Naarmate we meer vanuit ons innerlijke ziel kunnen leven in vertrouwen, des te hoger je komt te zitten in je energie. Hierbij wil ik wel benadrukken dat hoger voor mij niks heeft te maken met beter.

Vanuit vorig levens kunnen we gevoelens meenemen naar dit leven. Dit kunnen onverwerkte stukken zijn, die misschien in dit leven weer aangeraakt worden. Dit kan aanvoelen als een onverklaarbare emotie, terwijl dit wel degelijk als waar aanvoelt. Als we heengaan dan gaan we naar het licht onder begeleiding van onze gidsen, engelen en helpers. Sommige zielen zijn nog zoekende en die blijven nog even op de aarde. Die maken dan even gebruik van de energie van andere mensen die zij misschien als het licht zien. Deze dolende zielen of entiteiten mogen geholpen worden naar het licht.

Bewust-zijn betekent voor mij een toestand waarin je eenheid, liefde en licht ervaart. Een verruimende energie die reikt tot in het oneindige. Hier is geen denken, of alleen gedachten die voorbijgaan. Er is een ervaring van rust, ruimte of leegte. Het is niet een moment van in het nu leven. In mijn ogen gaat het juist niet om de tijd. Er is acceptatie en compassie voor je eigen verleden, zowel in dit leven als in vorig levens. Er is nieuwsgierigheid, overgave en vertrouwen in je pad in dit leven. Alles samen vormt een bewustzijn van volledige vrede. Denkbeelden, overtuigingen of belemmeringen van buitenaf zijn niet aanwezig, omdat dit niet tot jouw waarheid behoort. Je bent weer terug bij je eigen bron. Daarin bestaat alleen licht en onvoorwaardelijke liefde. Er is geen ego ik. Er is geen ego jij. Er is geen ego wij. Er is een. In liefde.

Beperkende overtuigingen

• Niemand is geïnteresseerd in wat ik te vertellen heb
• Ik ben niet slim genoeg
• De andere persoon vindt mij niet aardig
• Ik doe mijn werk niet goed
• Ik moet zorgen dat ik veel geld op de bank heb, want dat geeft vrijheid
• Ik moet controle houden
• Ik moet dankbaar zijn
• Ik kan toch niet mijn ideeën realiseren
• Dit wordt van mij verwacht
• Het is maar raar dat ik dit denk
• Ik ben anderen tot last
• Wat heb ik nu te bieden
• Ik ben niet creatief

Ik heb dit altijd een interessant onderwerp gevonden. Waarom zitten deze overtuigingen in mijn hoofd in plaats van dat ik mezelf aanmoedig om mijn dromen na te jagen. Hoe komt het dat ik eerst moet loskomen van deze denkbeelden. Zou het niet logischer zijn om nooit aan deze overtuigingen te beginnen om altijd vanuit het vertrouwen in jezelf te leven. Als er toch één iemand op de wereld moet zijn die in je gelooft, laat degene dan jezelf zijn. Die ken je, die kan niet weggaan en is er altijd.

Ik begrijp dat een mensenleven niet op deze manier geschreven kan worden, maar een stap doen in die richting zou ik wel heel mooi vinden. Al vroeg komen kinderen in aanraking met bovenstaande onderwerpen in de omgeving waarin ze opgroeien. Zowel in het gezinsleven, als daarbuiten op school, vrienden of familie. Vanuit de ervaringen worden overtuigingen geboren en gevoed. Daarbij speelt social media en het nieuws tegenwoordig ook een rol. De maatschappij heeft bepaalde verwachtingen en denkbeelden, die door de media de nodige aandacht krijgen.

In een gedicht schrijf ik over hoe beperkend vrijheid kan zijn. Dat heeft voor mij betrekking op de informatie die ieder mens ontvangt via allerlei kanalen. We hebben tegenwoordig toegang tot veel informatie. Het lijkt alsof we daardoor in verbinding staan met de rest van de wereld. Maar soms leidt dit er ook toe dat we de verbinding met onszelf hierin verliezen. En dat al die overtuigingen die daardoor in ons hoofd ontstaan, zorgen voor angst, stress en fysieke uitputting. Voor anderen zorgt die toegang tot informatie en andere mensen juist voor creatie en mogelijkheden.

Ik heb begrip voor iedere overtuiging, omdat deze ook een oorsprong heeft. Op het moment dat je bewust bent van een overtuiging, dan wordt ook duidelijk of er sprake is van toegevoegde waarde. Wanneer die overtuiging zorgt voor een persoonlijke reden waarom je iets niet durft te doen, dan zou ik in gesprek gaan met mezelf. Ik geloof dat binnen in ons zelf een antwoord kan leiden tot hoe om te gaan met deze overtuiging. Luister met aandacht en probeer met liefde compassie te hebben voor je overtuigingen in je hoofd. In liefde.

Compassie voor jezelf

Mensen kunnen begrip hebben voor het levensverhaal van een ander. Het is dan heel begrijpelijk dat moeilijke situaties een bepaalde invulling hebben gekregen.

Totdat dit gaat over ons eigen levensverhaal. Dan komen de vragen vanuit onszelf of we het niet anders hadden kunnen doen. Een andere aanpak, een andere keuze, sneller of beter. We vinden er in ons hoofd wat van. Terwijl we tegen die andere persoon aangeven dat hun levensloop en keuzes gezien de omstandigheden heel begrijpelijk zijn.

Compassie voor je eigen gevoel. Compassie voor alles wat je toch probeert. Compassie wat je ondanks een moeilijke situatie toch doet. Compassie voor je prestaties. Compassie voor als je gehoor geeft aan wat je fysieke lichaam op dat moment van je vraagt. Compassie over je eigen denkbeelden. Compassie voor je eigen lichaam. Compassie voor eigen emoties. Compassie voor je keuzes. Compassie voor je uiterlijk. Compassie voor gedrag.

We kunnen vooral in ons denken heel bestraffend zijn over onszelf. In mijn ogen is iedereen een prachtig mens. Niet elke keuze is misschien handig en sommige mensen zou je achter het behang willen plakken, maar wie ben ik om daar wat te vinden. Niet om mezelf klein te maken, maar vanuit de overtuiging dat ik in de schoenen van die ander misschien wel precies hetzelfde had gedaan.

Als we met iets meer compassie kijken naar onszelf, dan geeft dat wat meer lucht. Letterlijk, want die harnas gaat van de longen en schouders af. In liefde.